Pewna Dama winna mi była pieniądze. Niedużo, ale zawsze. Miała przynieść. Nie przyniosła. – Wiesz – wytłumaczyła się. – Jerzy wczoraj strasznie późno wrócił. Nie miałam sumienia gnać go do bankomatu. – A sama pójść nie mogłaś? – zdziwiłam się naiwnie. Nie – ona na to stanowczo. – U nas to robi mąż. Ja to nawet nie wiem, co się z tą kartą robi. Boję się tych wszystkich bankomatów. CZYTAJ WIĘCEJ

Powiada się, że pomysły i pieniądze leżą na ulicy – wystarczy tylko się schylić. Ja dysponuję przykładem, kiedy wcale się schylać nie trzeba. Pieniądze stoją, i to na czterech kołach. Mieszkam 200 metrów od granicy płatnego parkowania. Rozmaite damy i galantowie wpychają się więc na moje osiedle, żeby zaparkować gratis. I nie ma w tym nic złego, o ile podczas parkowania kierują się wyobraźnią lub przepisami prawa drogowego. Zazwyczaj tak jednak nie jest. CZYTAJ WIĘCEJ

Co powoduje, że niektóre osoby są postrzegane jako Dzieci Szczęścia? Jedni na pewno sobie robią taki image, a wokół siebie wielki rejwach i zamieszanie, kiedy wykonają najprostsze polecenie służbowe. Inni chwalą się wszystkim, czym tylko da się pochwalić. Wszystko, co mają i co ich spotyka, jest najlepsze – tylko dlatego, że jest właśnie ich. Nawet kot, który sika gościom złośliwie w buty, objawia w ten sposób niezwykłe przywiązanie do właściciela, wspaniały charakter i inteligencję. Są farciarzami, mając takie nadzwyczajne stworzenie w domu. CZYTAJ WIĘCEJ

Pokrywka mi skacze, kiedy ktoś robi wszystko, żeby zmarnować mój czas. Albowiem własne pomniki straconego czasu lubię rzeźbić sama. Należą do nich: gry komputerowe, robótki na szydełku i drutach, układanie puzzli, czyhanie na prognozę pogody i wiele innych. CZYTAJ WIĘCEJ

Myślałam naiwnie, że jak skończę dwa fakultety, to tym samym zakończę naukę. O, jakże się myliłam! Obecnie chodzę do klasy III gimnazjum. Z tym, że nie pamiętam: do A, B czy C. To pewnie dlatego, że jestem samotną matką, czyli w rezultacie także samotnym ojcem. A ojcowie przeważnie nie pamiętają, w której klasie są ich dzieci. CZYTAJ WIĘCEJ

Na początku było słowo - powiada Jan i trudno z nim polemizować. Słowa tworzą rzeczywistość. Rzeczy nienazwane mogą się stać wszystkim. No i stają się, a wraz z nimi - my. Dziecinniejemy. Infantylniejemy. Głupiejemy. Zauważyliście, że w mowie potocznej wszystko się zdrabnia? CZYTAJ WIĘCEJ

Ze dwanaście lat temu ukazało się ogłoszenie takiej mniej więcej treści: Mamy dwie wiadomości – jedną dobrą, a drugą złą. Zła: rano zadzwonił budzik. Dobra: budzik był za darmo. Budzik dodawano do depilatora. Służył lat dwanaście, aliści nic nie jest wieczne, zwłaszcza budziki, które narażone są na różne przykre przejścia. CZYTAJ WIĘCEJ

Było to mniej więcej rok temu. Siedzieliśmy sobie w Eleganckim Otoczeniu u Jednych Znajomych. Gadu gadu o różnościach, nawet chyba odbyliśmy posiedzenie komitetu rodzicielskiego, bo mamy dzieci w zbliżonym wieku, aż tu się wyrwałam ze zwierzeniem osobistym, że, zapewne wskutek starzenia się, coraz częściej myślę o domu. CZYTAJ WIĘCEJ

Piszę wprawdzie do Ciebie „kochany”, ale w sumie to myślę, że obłudny, obleśny i leniwy z Ciebie staruch. Cały rok się obijasz, chlejesz gdzieś pod palmą, a głupim frajerom wmawiasz, że odmrażasz sobie nos w Laponii czy innej Norwegii. A on ci taki krasny od wódy. CZYTAJ WIĘCEJ

Wojciecha K. poznałam kilka prac wstecz. Miał wówczas dwunastoletniego syna oraz żonę. Oboje byli przyczyną jego zgryzot i męczeństwa. A zaczęło się niewinnie. Gdy żona Wojciecha urodziła mu męskiego potomka, Wojciech K. zadecydował, że jej miejsce jest przy dziecku. CZYTAJ WIĘCEJ

Człowiek nudny nosi nudę w sobie. Jaka była książka? Nudna była. Co było w szkole? Nudno było. Nudzi się w domu i z wizytą, przy stole, w wannie, w kuchni; nudzi się z góry, z boku i z podskoku. Oczywiście im człowiek starszy, tym i nuda większa – rośnie razem z nim, niczym numer buta. CZYTAJ WIĘCEJ

Właściwie nie ma obowiązku oglądania reklam. A już zwłaszcza głupich. Z drugiej strony człowiek jest ciekaw, jakie to wartości intelektualne, jakąż to misję telewizji publicznej wspiera opłacając abonament. Więc patrzy i słucha. CZYTAJ WIĘCEJ

Okazji do dawania mężczyźnie wyboru przez ostatnich dziewięć lat nie miałam zbyt wiele. Stwierdzam to z ubolewaniem. Korporacja, w której pracowałam, jest okropnie sfeminizowana, a męski towar, który się tam kręci... mój Boże, nawet żyrandol by na to nie poleciał. Mimo wszystko przyjemnie czasem jest dać wybór. CZYTAJ WIĘCEJ